Υπάρχουν και αυτοί!!!

Σε γήπεδα με μισοφαγωμένο χορτάρι, δίχως εξέδρες, και αποδυτήρια μια σταλιά. Οι κάμερες τους αγνοούν. Οι εφημερίδες τους στριμώχνουν στις τελευταίες σελίδες, και οι φίλαθλοι δεν τους αφιερώνουν πλέον τα απογεύματα κυρίως του Σαββάτου.

Στην Α΄ κατηγορία του νομού μας που και φέτος ξεκινάει το δύσκολο μαραθώνιο, οι πάιχτες είναι δυο λογιών. Αυτοί που κατέβηκαν για να κολλήσουν τα τελευταία…. ποδοσφαιρικά ένσημα, ποντάροντας στην πείρα τους και στην αγάπη των προέδρων, και αυτοί που βάζουν τα πόδια τους στην φωτιά παρακαλώντας να πέσουν στο μάτι του μάνατζερ και να βρεθούν σε επαγγελματική κατηγορία.

Δύσκολα θα βρείς μέση κατάσταση. Δύσπιστοι οπαδοί, διαιτητές που παίζει το μάτι τους, πρόεδροι πλέον με ελάχιστα χρήματα που σταματούν να βάζουν το χέρι στην τσέπη όταν η ομάδα ξεμένει από στόχους. Χρόνια τώρα η ίδια ιστορία. Όνειρα ελπίδες προσδοκίες στοιβάζονται στο τοπικό πρωτάθλημα.

Ο ποδοσφαιριστής πλέον ερασιτέχνης. Δεν υπάρχει παίχτης που ήρθε να μείνει στην κατηγορία αυτή. Περαστικοί είναι όλοι τους για κάπου αλλού. Στα γήπεδα των τοπικών κατηγοριών έσπασαν πόδια, άνοιξαν κεφάλια, και θρυμματίστηκαν όνειρα. Άρχισαν σπουδαίες καριέρες , αλλά χάθηκαν και μεγάλα ταλέντα.

Και μην ξεχνάμε. Οι τοπικές κατηγορίες ανέκαθεν αποτελούσαν τον βασικό <<αιμοδότη>>, των μεγάλων σαλονιών, αλλά πάντα αντιμετωπίζονταν ως ….φτωχός συγγενής.

Καλό πρωτάθλημα.