Ήταν 8 του Φλεβάρη του 1981. Ημέρα Κυριακή. Ο καιρός όμορφος, ιδανικός για μπάλα. Στο πέριξ του σταδίου(τότε) Καραϊσκάκη γίνονταν το έλα να δεις και κάτσε ν’ αγναντέψεις. Χαλασμός Κυρίου. Όλος ο Πειραιάς είχε κατηφορίσει στο Φαληρικό γήπεδο μήπως και βρει ένα τελευταίο μαγικό χαρτάκι. Ντέρμπι ήταν αυτό βλέπεις. Με την σπουδαία ΑΕΚ της εποχής εκείνης. Οι μνήμες εξάλλου από το ντροπιαστικό 6-1, ένα χρόνο πριν δεν είχαν σβήσει ακόμα.
Εν τέλει η ώρα έφτασε. Τρεις και μισή. Όλοι στις θέσεις τους. Στο γήπεδο δεν πέφτει καρφίτσα. Ο παλμός κι η ανυπομονησία στο ζενίθ. Ειδικά στο πέταλο της Θύρας 7 σωστή κόλαση. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού έδιναν το δικό τους σόου πριν το σόου της ομάδας στον αγωνιστικό χώρο.
Και το ματς ξεκινάει. Για ντέρμπι σας μίλησα ε; Ξεχάστε το…
Βλέπεις οι Γαλάκος(30ο λεπτό, 54ο λεπτό και στο 84ο λεπτό), Νικολούδης (75ο λεπτό) και Βαμβακούλας (80ο λεπτό) είχαν άλλη άποψη… Διέσυραν την ΑΕΚ του Μπάγιεβιτς, του Καραβίτη, του Μανωλά παίρνοντας εκδίκηση για τον περσινό διασυρμό.
Το Καραϊσκάκης στον αέρα… Οι πανηγυρισμοί, ειδικά μετά το τελευταίο γκολ του Μάικ Γαλάκου, ξεκινούν και αρχίζουν να μεταφέρονται στον εξωτερικό χώρο του γηπέδου. Εκεί στη Θύρα 1 που έβγαιναν πάντα οι νικητές για την αποθέωση. Εκείνη τη μέρα ειδικά αναμένονταν ξεχωριστή αποθέωση για όλους. Βλέπεις, δεν νικάς κάθε μέρα με 6-0 σε ντέρμπι…
Δυστυχώς όμως, η μοίρα παίζει πολλές φορές περίεργα παιχνίδια…
Για λόγους που μέχρι σήμερα κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, το τουρνικέ μένει καρφωμένο στη θέση του στην είσοδο της Θύρας 7… Οι πρώτοι που έχουν ξεχυθεί για τους πανηγυρισμούς μέσα στον ενθουσιασμό τους γλυστράνε… Πέφτει ο πρώτος, μετά ο δεύτερος, ο τρίτος, ο δέκατος… Ανθρώπινη χιονοστιβάδα όπως θα περιγράψει ένας από τους επιζώντες… Το μη αφαιρεθέν τουρνικέ θα καθυστερήσει την επιχείρηση του απεγκλωβισμού των τραυματισμένων φιλάθλων…
Αμέσως το νέο μαθαίνετε… Κόσμος συρρέει κατά δεκάδες στο σημείο να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί… Άλλος να δώσει τις πρώτες βοήθειες, άλλος να μεταφέρει τραυματίες στα πέριξ νοσοκομεία… Η αστυνομία αδειάζει την Πέτρου Ράλλη για να διευκολύνει την διέλευση των ασθενοφόρων και όσων μεταφέρουν τραυματίες…
Στο Τζάνειο νοσοκομείο και στο Λαϊκό Νικαίας σωστός χαμός… Όχι όπως αυτός πριν στο φαληρικό στάδιο, χαράς… Αυτή τη φορά κραυγές αγωνίες, λιποθυμίες ανθρώπων που δεν μπορούν να βρουν τους συγγενείς τους και πανικόβλητοι γιατροί που τρέχουν να προλάβουν ότι μπορούν..
Σ’ αυτό το σημείο να μην ξεχάσω να αναφέρω και τον κύριο Παύλο Γιαννακόπουλο που προσφέρθηκε από την πρώτη στιγμή και δώρισε αιμοπετάλια σε όσους τραυματίες χρειάζονταν.
Θα ήθελα να γράψω κι άλλα, να πω ακόμα περισσότερα… Συγχωρέστε όμως αλλά δεν μπορώ… Κάθε χρόνο τέτοια μέρα μαυρίζει ο τόπος γύρω μου… Κάθε χρόνο τέτοια μέρα νιώθω σαν έχω χάσει 21 δικούς μου ανθρώπους. Θα μου πεις, μα δεν έχασες;;; Την ίδια τρέλα με το ποδόσφαιρο είχαν όλοι τους με σένα για το ποδόσφαιρο… Με την ίδια ανυπομονησία περίμεναν οι 20 κάθε Κυριακή να δουν τον Θρύλο τους και ο ένας τον κιτρινόμαυρο δικέφαλο…
Δυστυχώς όμως το νήμα της ζωής τους κόπηκε πρόωρα και άδοξα…
Ας είναι αυτό το δυστύχημα το τελευταίο που ζούμε στα πολύπαθα Ελληνικά ποδοσφαιρικά γήπεδα και ας θυμόμαστε ότι οι διαφορές μας είναι μόνο ένα κασκόλ που σε μένα είναι ερυθρόλευκο, σε σένα ασπρόμαυρο, σε σένα ασπροπράσινο, σε σένα κιτρινόμαυρο…
ΤΑ 21 ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΥΡΑΣ 7:
- ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ (14 ΕΤΩΝ)
- ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΛΑΒΟΥΝΗΣ (16 ΕΤΩΝ)
- ΗΛΙΑΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ (17 ΕΤΩΝ)
- ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΜΙΤΗΣ (18 ΕΤΩΝ – ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΑΕΚ)
- ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ (18 ΕΤΩΝ)
- ΣΠΥΡΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ (18 ΕΤΩΝ)
- ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ (19 ΕΤΩΝ)
- ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣ (19 ΕΤΩΝ)
- ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΙΑΛΥΝΑΣ (20 ΕΤΩΝ)
- ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΧΑΣ (20 ΕΤΩΝ)
- ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΛΟΥΚΟΣ (20 ΕΤΩΝ)
- ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ (21 ΕΤΩΝ)
- ΧΑΪΡΑΤΙΔΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΑ (23 ΕΤΩΝ)
- ΣΠΥΡΟΣ ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ (24 ΕΤΩΝ)
- ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑΣ (26 ΕΤΩΝ)
- ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΡΚΟΥ (27 ΕΤΩΝ)
- ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΙΛΑΣ (28 ΕΤΩΝ)
- ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΙΤΣΩΛΗΣ (30 ΕΤΩΝ)
- ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗΣ (34 ΕΤΩΝ)
- ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ (34 ΕΤΩΝ)
- ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ (40 ΕΤΩΝ)
ΑΠΟ ΑΜΕΛΙΑ ΘΥΡΩΡΩΝ, ΑΠΟ ΑΜΕΛΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ
ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΕΚΕΙΝΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΘΑ ΚΑΤΑΡΙΕΜΑΙ ΤΟ ΦΛΕΒΑΡΗ – 8.2.1981
Ο ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ
