A member of the Royal Navy walks past a model of a F-35 on the fairway at Celtic Manor golf club near Newport in Wales September 3, 2014. Celtic Manor will host the NATO summit which starts on Thursday. REUTERS/Andrew Winning (BRITAIN - Tags: POLITICS MILITARY)

 

Τελικά, είναι γραφτό μου να φύγω από αυτή τη ζωή χωρίς να έχω καταλάβει τι στο καλό είναι αυτό το ρημάδι το Ελληνικό πρωτάθλημα.

Εδώ και ένα μήνα περίπου πριν, ο Ολυμπιακός βρίσκονταν -2 από την κορυφή και τον Παναθηναϊκό με την μουρμούρα στο εσωτερικό του να είναι έντονη και να ακούγονται φωνές ακόμα και απομάκρυνση του προπονητή. Με λίγα λόγια, ο Ολυμπιακός έδειχνε να μην έχει βρει ακόμα τα πατήματά του.

Στην αντίπερα όχθη, αυτή των εξυγιαντών, υπήρχε μια πρωτόγνωρη ευφορία και μια ανεξήγητη αισιοδοξία ότι φέτος είναι η χρονιά τους. Ναι ναι. Όλων η χρονιά. Πως το κατάφεραν αυτό δεν ξέρω. Θα μοίραζαν το πρωτάθλημα στα τρία; Θα έπαιζαν ένα ματς ο καθένας στα προκριματικά για να μη μείνει κανείς παραπονεμένος; Ειλικρινά δεν ξέρω και δεν μπορώ να σας εξηγήσω.

Και όλη αυτή η ευφορία πήγαζε από το ισχνό μεν αλλά προβάδισμα βαθμολογικό του Παναθηναϊκού στην βαθμολογία.

Ξαφνικά, το πρωτάθλημα είχε γίνει κρυστάλλινο και δίκαιο και καθαρό. Ξαφνικά, κανείς δεν έβρισκε αμφισβητούμενες φάσεις στις πρώτες αγωνιστικές, άσχετα αν ειδικά τα τρία πρώτα ματς του Παναθηναϊκού βρίθουν αμφισβητούμενων φάσεων, και όλα ήταν όμορφα κι αγγελικά πλασμένα.

Έλα όμως που όταν έχεις μεν πλήρες ρόστερ αλλά σου λείπει απλά ένας τέρμας, ένα σέντρα μπακ, ένας μαρκαδόρος (δηλαδή χαφ αλλά μ’ αρέσει η φρασεολογία του Νικόλα του Αλέφαντου και την δανείζομαι) κι ένα φορ κάποια στιγμή θα ξεγυμνωθείς αγωνιστικά και τότε θα φανεί ποιος πραγματικά είσαι…

Αυτό και συνέβη και με τον Παναθηναϊκό. Ήρθε αρχικά η ισοπαλία την δεύτερη μόλις αγωνιστική με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο και εν συνεχεία οι ευρωπαϊκές αποτυχίες για να έρθει κατόπιν η ήττα από την Ξάνθη και η ισοπαλία με την Βέροια να αποδείξουν πως με τα ψέματα και τον επικοινωνιακό πόλεμο ή τακτική δεν πας μπροστά.

Βασικά όχι δεν πας μπροστά, δεν πας πουθενά.

Ε αυτό συνέβη και στην συγκεκριμένη περίπτωση. Ο Παναθηναϊκός ξεγυμνώθηκε αγωνιστικά, φάνηκαν οι αμέτρητες και μεγάλες ελλείψεις του ρόστερ του και το πλήρωσε βαθμολογικά.

Όλες αυτές οι ελλείψεις όμως δεν πτόησαν στο ελάχιστο τον μεγαλομέτοχο της ομάδας που ούτε λίγο ούτε πολύ βάφτισε ξανά το πρωτάθλημα αναξιόπιστο και διεφθαρμένο.

Παρακολουθώντας λοιπόν κύριοι όλον αυτόν τον σαματά, μου ήρθε στο μυαλό η σκηνή μιας παλιάς Ελληνικής ταινίας. Ο συγχωρεμένος, και αγαπημένος, Ντίνος Ηλιόπουλος ανακοινώνει στον πατέρα του -που πριν λίγο του έλεγε να αναλάβει τις ευθύνες του ως άντρας και να υπερασπιστεί την τιμή της αδερφής του- ότι έχει δεσμό. Εκείνος, που μέχρι πριν λίγο τον αποκαλούσε άντρα και ώριμο, πλέον αντιδρά στον δεσμό του γιού του γιατί λέει είναι μικρός για τέτοια. Τότε ο Ηλιόπουλος λέει το εξής απλό: ‘’Αποφάσισε ρε πατέρα τι είμαι. Μικρός ή μεγάλος; Πτυσσόμενος είμαι;

Παρόμοια απορία έχω κι εγώ ρε παίδες. Γιατί δεν γίνεται ρε κύριοι όταν ο Ολυμπιακός είναι πίσω στην βαθμολογία να είναι όλα καλά κι ωραία, και τι καλά που περνάμε εδώ στην εξοχή, αλλά μόλις φανεί η αγωνιστική γύμνια σας να φταίει πάλι το σύστημα, ο Μαρινάκης, ο καλός, ο κακός, ο άσχημος ο ντιρλαντά ντιρλανταντά…

Υ.γ1: Η προαγωγή του πρώην υφυπουργού αθλητισμού σε υπουργό Δικαιοσύνης είναι επιβράβευση για όσα έκανε στον Ελληνικό αθλητισμό; Αν ναι, ένα θα πω: ΩΧ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ…

Υ.γ2: Οι παίχτες του Παναθηναϊκού έφυγαν χτες με ταξί για τα σπίτια τους. Ο Αλαφούζος, στον ταξιτζή που πήρε τον Στραματσόνι έδωσε σαφή εντολή: ‘’Εξήγησέ του σε παρακαλώ που έκανε λάθος’’

Ο Αιρετικός