Δεν καταλαβαίνω την πρεμούρα που μας πιάνει ώρες – ώρες σ’ αυτόν τον δύσμοιρο ποδοσφαιρικό τόπο. Δεν έγινε, λέει, η κλήρωση του πρωταθλήματος που υποτίθεται ξεκινάει σε λιγότερο από έναν μήνα από τώρα. Ούτε υπογράφηκε, λέει, η προκήρυξη αυτού του πρωταθλήματος που υποτίθεται ξεκινάει σε λιγότερο από έναν μήνα. Ε, και;
Πρώτη φορά είναι; Κάποτε τα τζιμάνια της λίγκας έστηναν τηλεοπτικές φιέστες στις κληρώσεις του πρωταθλήματος όπου δέσποζαν η ΟΜΑΔΑ Α και η ΟΜΑΔΑ Β. Και αυτό δεν έγινε μόνο μια φορά… Τη δεύτερη φορά που έγινε κάτι τέτοιο, δεν είχε καν επικυρωθεί η βαθμολογία του προηγούμενου πρωταθλήματος.
Εστω κι αν εκείνη τη φορά το θέμα ήταν τυπικό, απλώς επιβεβαιώνει ότι ενώ η κανονικότητα και ο παραλογισμός θα έπρεπε να παίζουν… μπουνιές, στη βορειότερη αφρικανική χώρα κυκλοφορούν «αγκαζέ».
Καμία έκπληξη λοιπόν για τη νέα αναβολή που έδωσαν στον εαυτό τους οι ομάδες του συνεταιρισμού της Σούπερ Λίγκας να βρουν μια άκρη. Δηλαδή, να βρουν τηλεοπτική στέγη τουλάχιστον οι τέσσερις από τους επτά άστεγους. Γιατί στην τελική ανάλυση πρόκειται περί απλής αριθμητικής.
Από τη στιγμή που θα υπάρξουν 12 στους 16 με «λυμένα» τα θέματά τους, θα μπορέσουν να ψηφίσουν ό,τι χρειάζεται και ό,τι απαιτείται για να πάρει μπρος αυτό που λέγεται ελληνικό πρωτάθλημα της περιόδου 2018-19. Και μετά βλέπουμε.
Σε αυτό το power game στα ενδότερα του συνεταιρισμού, όπως και σε κάθε αντίστοιχη διελκυστίνδα αυτό που μετράει είναι το χρήμα. Money talks, bullshit walks, που λέει και ο ποιητής.
Για αυτό και ο πλέον αδύναμος κρίκος σε αυτή την αλυσίδα παρακολουθεί τα τεκταινόμενα ανήμπορος να αντιδράσει. Ο λόγος για τον άλλο εμπλεκόμενο συνεταιρισμό. Αυτόν της Φούτμπολ Λιγκ, των ομάδων της Β’ Εθνικής, οι οποίες όσο δεν βγαίνει άκρη στη μεγάλη κατηγορία, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να περιμένουν. Και κάποια στιγμή θα μάθουν αν θα παίξουν εφέτος για να ανέβει κάποιος στα μεγάλα σαλόνια, ή αν θα παίξουν για να στείλουν κάποιον ή κάποιους σε αγώνες μπαράζ.
Και αντιστοίχως στήνονται βέβαια και οι ομάδες της Σούπερ Λίγκας. Περιμένοντας να μάθουν αν θα παίξουν για να σωθούν ή αν θα παίξουν για να καταλήξουν στη χειρότερη περίπτωση σε αγώνες μπαράζ.
Αναφερόμαστε φυσικά στους μικρομεσαίους. Οι τρεις «μεγάλοι» κινούνται όσο μπορούν με στόχο το πρωτάθλημα, ενώ έναν σχετικό αέρα ελέω Γιουρόπα Λιγκ τον έχουν και ο Ατρόμητος με τον Αστέρα Τρίπολης. Οι υπόλοιποι πάνε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Όπως είπαμε όμως, αυτό είναι το ελληνικό πρωτάθλημα. Αυτή είναι η κανονικότητά του. Οτιδήποτε διαφορετικό θα συνιστούσε έκπληξη πρώτου μεγέθους.
Το παζάρι με τα τηλεοπτικά θα συνεχιστεί. Αδύναμοι κρίκοι βέβαια, παραμένουν όπως πάντα οι ομάδες. Κάποτε ήταν «αδύναμοι» κρίκοι ακόμη και συνασπισμένες πίσω από την κεντρική διαχείριση, καθώς ουδέποτε θέλησαν να κοιτάξουν λίγο πιο μακριά από τη μύτη τους. Τώρα είναι σε ακόμη πιο δεινή θέση, τουλάχιστον οι επτά «άστεγες». Αφενός είναι μόνες τους, αφετέρου όσο περνούν οι μέρες χάνεται και η όποια διαπραγματευτική δυναμική τους.
Όπως λέει και ο περίφημος Αυγολέμονος «τα ορφανά πορεύονται κι οι χήρες κονομιούνται»…
www.to10.gr
